การเป็นโรคประจำตัวเป็นสิ่งที่ทุกคนไม่ต้องการ แต่ถึงแม้ตัวเราจะป่วย แต่ยังมีโอกาสที่จะช่วยเหลือคนรอบข้างได้ เช่นเดียวกับคำทำนองจาก &quo...
การเป็นโรคประจำตัวเป็นสิ่งที่ทุกคนไม่ต้องการ แต่ถึงแม้ตัวเราจะป่วย แต่ยังมีโอกาสที่จะช่วยเหลือคนรอบข้างได้ เช่นเดียวกับคำทำนองจาก "คำฝัด ผู้ป่วยเอชไอวี" ที่บอกว่า "อาหารรักษาใจ" โดยอาหารในที่นี้ไม่ได้หมายถึงอาหารที่เราบริโภค เพียงแค่การให้สัมผัสที่ดีใจ ความห่งใย ซาบซับ หยิบเข้าใจ และสดใหม่ ที่ทำให้โรคที่เกิดหรือความทุกข์บาดใจที่เกิดขึ้นกับตัวเรานั้นหายไปได้ เพราะบางครั้งอุปสรรณ์นี้อาจเป็นสิ่งที่สำคัญกว่าการเป็นผู้ป่วยเอชไอวีในที่สุด ดังนั้น จงตั้งใจและใช้ความห่งใยในการช่วยเหลือคนรอบข้างในทุกช่วงเวลา แม้เราจะป่วยก็ยังสามารถทำสิ่งดีได้ไปอีกอย่างหนึ่งไปข้างหน้าด้วยกัน